تئوری مطرح شده توسط جنکس در این کتاب، بر پایه ی بیان این نکته می باشد که مدرنیسم در دغدغه ی فرم و زاویه های قائم غرق شده بود، در حالی که معماری پست مدرن در تفکر طبیعت، ذهن و بدن انسان و بستر شهری به سر میبرد.

او در کتاب "مدرنیسم انتقادی – پست مدرنیسم به کجا میرود؟" در سال 2007، نظر اجمالی دیگری در رابطه با مدرنیسم ارائه نموده است. او عقیده داشت پست مدرنیسم، کنشی انتقادی نسبت به مدرنیسم بوده و از باطن مدرنیسم برخاسته است.

جنکس همچنین جز اولین منتقدان معماری بود که گرایشات جدید "معمار ستاره ها" و ساختمان های برجسته را مورد شناسایی قرار داد.

کتاب وی به نام "ساختمان نمادین"، وجهه ی نمادین ساختمان های با پرستیژی نظیر برج گرکین فاستر را، با این استدلال که آن ها نشانه هایی از طمع وحشیانه ی مالکین اموال بوده و چیزی جز خودنمایی های از کنترل خارج شده نیستند، به طور کامل نابود کرد.

جنکس در حرفه ی معماری خود، استودیویی در سال 1977 در کیپ کاد ماساچوست به نام گاراجیا روتوندا طراحی نمود، که از آن به همراه خانواده اش بهره میبرد. او با استفاده از مصالح پیش ساخته و اتصال آن ها به هم، سازه ای تک بعدی با هزینه ی تنها 5000 دلار ساخت.

پس از درخواست کمک همسرش برای طراحی باغی برای خانه ی اسکاتلندشان، جنکس به معمار منظر تبدیل شد.

او در ادامه ی باغ تعمق کیهانی، صاحب امتیاز ساخت آثاری در فضای خارجی گالری ملی هنر مدرن اسکاتلند در ادینبورگ، تپه های زندگی در پارک هنرکده ی مجسمه ژوپیتر و منظر سیاهچاله در پونای هند و پروژه های دیگر گشت.

او همچنین مجسمه هایی با الهام از DNA طراحی نمود که در باغ های کیو و کمبریج در معرض نمایش گذاشته شده اند.